Лучшие стихи Ф.И.Тютчева
Чародейкою зимою околдован, лес стоит
Чародейкою Зимою
 Околдован, лес стоит —
 И под снежной бахромою,
 Неподвижною, немою,
 Чудной жизнью он блестит.
И стоит он, околдован, —
 Не мертвец и не живой —
 Сном волшебным очарован,
 Весь опутан, весь окован
 Легкой цепью пуховой…
Солнце зимнее ли мещет
 На него свой луч косой —
 В нем ничто не затрепещет,
 Он весь вспыхнет и заблещет
 Ослепительной красой.
Door de wintergeest bezworen
 Staat het stille bos verstijft,
 Onder een sneeuwdek verloren,
 Onbeweeglijk, haar stem bevroren,
 Maar de wonderlijke luister blijft.
Roerloos staat het bos bevangen,
 Ongestorven, het leven niet verloren.
 Door een toverdroom gevangen,
 Geketend in magische dwangen
 Van vederlichte donzenkoorden.
Hoe de winterzon ook schittert,
 Haar spiegelend licht verspreidt.
 Stokstijf, zonder dat het siddert
 Opvlamt en voluit glinstert
 In oogverblindende schoonheid.
